Waar het mij vooral om gaat bij Het Zand, is de werkdruk in combinatie met soms geen of maar eventjes pauze. Er was geen aparte ruimte om pauze te nemen (waarschijnlijk door verbouwing).
Er waren verschillende teams, allemaal hetzelfde doel en werkwijze, maar individueel heel anders, wat niet erg is , maar daarom waren de teams ook erg verschillend. Die van mij was het niet zo open zijn tegen elkaar, achter mijn rug kritiek geven i.p.v. aan mijzelf. Het stimuleerde mij totaal niet m’n best te doen voor mijn opleiding, en begon ik te twijfelen of ik het nog kon.
Wat ik nog het meeste heb gemist is positieve feedback. Iedereen heeft dit nodig. De begeleiding vond ik niet optimaal, er was vaak weinig tijd. (ook voor de ouderen) Met mijn mening werd vaak niets mee gedaan (mijn gevoel). De eind beoordeling is niet eens gedaan door mijn eigen begeleiding.